De geschiedenis van deze wijnfamilie gaat terug tot 1643 als Balthazar Siegler in Mittelwihr geboren wordt. Eén van nazaten, Jacques, sticht in 1784 het wijndomein. In 1933 vestigt Jean Ernest Siegler zich op de Clos des Terres Brunes, een kleine wijngaard als het ware in de voortuin bij de woning en de kelder. In 1973 neemt Hugues de leiding over en ontwikkelt het domein tot de huidige 10 ha. Nog steeds zijn hij en zijn vrouw Marie-Josée actief in het wijnbedrijf. Zoon Stève heeft de gelederen versterkt.

Met hem hebben we ook het eerste contact gelegd tijdens de Millesimes d’Alsace 2016. Mijn belangstelling was vooral gewekt omdat de Clos de Terres Brunes werd gepresenteerd als een complantation, een wijngaard waar de verschillende rassen door en naast elkaar staan aangeplant en vaak ook gezamenlijk worden gevinifieerd. Dat was in lang vervlogen tijden zeer gebruikelijk, maar was vrijwel in ongebruik geraakt, dacht ik (behalve bij enkele bekende revolutionairen als Deiss). Maar dat had ik toch mis, het blijkt aan een langzame opmars bezig te zijn. Interessant.

De familie voert een kleine kaart met 15 wijnen, die we bijna allemaal proeven. De Cuvée Clos des Terres Brunes is natuurlijk het pronkstuk, vol, rijp maar toch elegant, iets kruidig met witte pepertjes. Maar ook de volle, ronde en wat vettige Riesling van de Grand Cru Mandelberg is een topper. Overigens is de vanuit het dorp oprijzende Mandelberg al in de Gallo-Romeinse tijd bekend. Zijn naam dankt hij vanzelfsprekend aan de amandelbomen. Een ander verhaal wil dat Karel de Grote de berg zijn naam gaf. Hoe dan ook, zeer fraaie wijn komt er vandaan.

Stève voert ons met verve langs de wijnen en geeft bij zo ongeveer alle wijnen ook nog een eetadvies. Een mini-Wijn & Spijs-cursus dus. We hebben een heel plezierig bezoek gehad. En de voorraad van de Cuvée Clos des Terres Brunes zal regelmatig op orde moeten worden gebracht.