Een familie waar niet alleen de wijnbouw, maar ook de voornaam van vader op zoon overgaat. In het begin van de 20ste eeuw bezit Henri een dakpannenfabriekje (waar je er in die tijd kennelijk veel van hebt in de vallei) en wat wijngaarden. Het gaat slecht met de dakpannen, vele fabriekjes sluiten; zo ook die van Henri. Ook in de wijnbouw zit het niet mee, nog in de jaren dertig moet veel gerooid worden en herbeplant met ‘nobele’ rassen. De familie voert dan ook een gemengd landbouwbedrijf. Daarvan is een kleine 4 ha. wijngaard.

Na de Tweede Wereldoorlog sluit Henri zich aan bij de Cave van Turckheim. Hij is ook een van de drijvende krachten achter de herbeplanting van de hellingen bij Wihr. Slechts een kleine 30 ha. aan wijngaarden zijn er over van wat eens ruim 100 ha. was. In de jaren zeventig begint de laatste Henri uit de dynastie langzamerhand de poly-cultuur af te bouwen. Deze Henri, en ook zijn vrouw Dominique, hebben beide een oenologie-diploma in Beaune behaald. Inmiddels zitten ze op 16 ha. aan wijngaarden, waartoe er ook behoren die op een hoogte van 550 meter liggen. Sinds 1980 vinifiëren en bottelen ze zelf hun wijnen. Zij zijn vooralsnog de enigen die dat in Wihr-au-Val doen. Een tiental andere wijnboeren bewerkt ook wijngaarden hier, maar die verkopen hun druiven-opbrengsten.

Als we bij Schoenheitz op bezoek zijn weten we nog niet dat ze in de Revue du Vin de France eind augustus 2013 als ‘nieuwe talenten’ worden geduid. Maar de negen wijnen die we proeven bewijzen grotendeels wel hun klasse. Wij zijn zeker onder de indruk van de volle, fruitige en pittige Pinot noir Herrenreben 2011 fût de chêne en de droge, zeer aromatische en gastronomische Riesling Linsenberg 2009.

terug naar PROEFww