Voor degenen die denken dat je jong moet beginnen met wijndrinken om die godendrank ten volle te kunnen waarderen, is Bruno Schloegel een bijzondere wijnboer. Tot z’n 34ste drinkt hij geen wijn en pas op z’n 40ste, na een carrière elders, besluit hij om wijnboer te worden. Geheel onbekend is het métier niet voor hem, want veel familie, vijf ooms, is al wijnboer. Door het onverwachte overlijden van één van hen staat hij sneller op eigen benen dan verwacht. Hij neemt dan het Domaine Lissner over, waarvan hij het ‘merk’ heeft gehandhaafd. Dat domein dateert oorspronkelijk uit 1848 en opereerde vanaf de jaren 30 als een zelfstandig wijnhuis. Ruim tien jaar doet Bruno Schloegel het nu, op 10 ha., waarvan ruim 1 ha. Grand Cru Altenberg de Wolxheim. In 2007 verkrijgt hij het Ecocert-label. Hij heeft zich onder andere ten doel gesteld om de Muscat van Wolxheim, die in de 16e eeuw onder de naam Muskateller de Wolxheim zeer bekend was, weer in ere te herstellen. Daartoe heeft hij zo’n 7.000 stokken van de Muscat geplant. Zij zijn ook de enigen die Muscat hebben staan op de Grand Cru Altenberg de Wolxheim. Sinds kort heeft zijn zoon Theo zich ook gevoegd in de bedrijfsvoering.

Soms komt dat voor, dat een bezoek aan een wijnboer op zeer prettige wijze geheel uit de hand loopt. Dat overkomt ons als we Theo treffen in hun spiksplinternieuwe cave aan de rand van Wolxheim. Je kan er een groot feest geven, zo ruim is de opzet en dat doen we dan ook maar, een feestje er van maken. In de aanloop naar ons bezoek hadden we al contact gehad en wijnen geproefd, tijdens de OPABA-rendez-vous en de Millesimes d’Alsace. We hadden afgesproken dat we langs zouden komen; we worden hartelijk verwelkomd en mogen er goed voor gaan zitten. De ene na de andere fles wordt geopend en het edele vocht wordt met mooie en bevlogen verhalen aan grondig onderzoek onderworpen. Ze hebben een aantrekkelijke filosofie, die gebaseerd is op de overtuiging dat de druivenstruiken met hun duizenden jaren aan ervaring zelf wel weten hoe ze met klimaat en klimaatverandering moeten omgaan; “we laten ze zoveel mogelijk hun eigen gang gaan, je hoeft echt niet alles netjes recht te snoeien.”

Het overgrote merendeel van de kaart is zeer prettig geprijsd. De Grand Cru Rieslings zijn wat duurder, maar die zijn dan ook van grote klasse. Het meest zijn we echter onder de indruk van de Riesling Rothstein, een arm terroir dat in de race is voor erkenning als Premier Cru. Het is een rijke, gulle wijn, de lichte mineraliteit en het vluchtig exotisch fruit maken het een frisse metgezel op een zonnig terrasje. Interessant is ook, dat ze geen Pinot blanc combineren met Auxerrois, zoals veel wijnboeren dat doen in de Elzas, bij hen is het òf 100% Pinot blanc, òf 100% Auxerrois. We doen ook nog enkele kleine verticale proefjes met onder andere de Pinot gris en de Pinot noir en de klok loopt inmiddels al ruim in de lunchpauze. Theo gaat zich even met z’n gezin bezighouden, maar niet nadat hij ons van enkele bordjes lunch voorziet, met daarbij een glas fraaie wijn.

Heerlijke ervaring. Paar wijntjes meegenomen….