Clos du Windsbuhl

De eerste vermelding van het domein gaat terug tot 1324. Windsbuhl is dan nog bekend onder de naam Erlach. Zoals gebruikelijk in de Middeleeuwen verandert Erlach regelmatig van eigenaar. Joachim Stoll bouwt een huis temidden van de wijngaarden en noemt dat (in 1668) Windsbuhl.

Onder Siegfried von Bernholt wordt in 1760 een groot landhuis gebouwd (zoals dat vandaag de dag nog bestaat). Hij richt de wijngaarden opnieuw in op de heuvel rondom zijn landhuis. Als bij koninklijk besluit (ook 1760) de wijnbouw in de laagvlakte wordt beperkt, groeit de faam van de wijngaard, die op 350 m. hoogte vooral de nobele rassen herbergt, snel.

Na verloop van tijd komt de wijngaard in het bezit van de familie Hoffmann. Als Gustave Hoffmann in 1859, op z’n veertigste, trouwt met de lieftallige, doch slechts 17-jarige Charlotte Meyer uit Riquewihr, dan heeft hij geen zin de relatie met zijn huishoudster Charlotte (die hem zoon Childebert heeft geschonken), te beëindigen. Charlotte wil een scheiding. Als Gustave in 1868 overlijdt wordt de Windsbuhl verdeeld onder twee leden van zijn familie. Maar de wraak is uiteindelijk heel zoet. Een neef van Charlotte, Albert Meyer, slaagt erin het domein te verwerven. De familie houdt de Windsbuhl in bezit; echter na de Tweede Wereldoorlog verhuren ze het domein, eerst aan een groep jonge wijnboeren in Hunawihr, later aan Zind-Humbrecht. Die koopt de clos in 1987.

De bodem van de clos bestaat uit kalksteen en klei op een rotsige ondergrond. Door de relatieve hoogte van de wijngaard, gecombineerd met het droge micro-klimaat, worden de druiven hier vaak laat geoogst. Vendanges tardives en sélection des grains nobles komen echter vrijwel niet voor. Zind-Humbrecht verbouwt hier met name Pinot gris, maar ook Gewurztraminer en Riesling. Ook staat er Chardonnay aangeplant waarmee ze in een blend met Auxerrois een ‘tafelwijn’ maken.

terug naar CLOS